سادگی .............!!!!!!!!!!!
نمی دونم از کجا شروع کنم قصه تلخ سادگیمو
نمی دونم چرا قسمت می کنم روزهای خوب زندگیمو
چرا تو اول قصه همه دوستم می دارن
وسط قصه میشه سر به سر من می ذارن
تا می خواد قصه تمام شه همه تنهام می ذارن
می تونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم
می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم
تا با یک نیش زبون بترکه و خراب بشه
تا بیان جمعش کنند حباب دل سراب بشه
می تونم بازی کنم با عشق و احساس کسی
می تونم درست کنم ترس دل و دلواپسی
می تونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم
می تونم پشت دلا غایم بشم کمین کنم
ولی با این همه حرفا
منم مثل اونا یه دروغگو میشمو
همیشه ورد زبونا
یه نفر پیدا بشه به من بگه چیکار کنم ؟؟؟
با چه تیری اونی که دوستش دارم شکار کنم
من باید از چی بفهمم چه کسی دوستم داره
توی دنیا اصلاً عشق واقعی وجود داره ؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟