نه گُل خطابم کن
نه شخصیتم را به گِل آلوده......
نه وقت نیازت نوازشم کن
نه زمان نیازم,
با فحاشی روحم را آزرده........
نه تظاهر به درکم کن
نه در پسِ هر حرفِ حقی
به دَرَک روانه...............
عشق و محبت را
هدیه به قلبم کن....
بی بهانه,صادقانه..............
حس کن این یک جمله را......
من زنم...............
از جنس آلاله,یک ترانه...............
من که تسبیح نبودم تو مرا چرخاندی
مشت بر مهره تنهایی من پیچاندی
مهر دستان تو دنبال دعایی می گشت
بارها دور زدی ذهن مرا گرداندی
ذکرها گفتی و بر گفته خود خندیدی
از همین نغمه تاریک مرا ترساندی
بر لبت نام خدا بود. خدا شاهد ماست
بر لبت نام خدا بود و مرا رقصاندی
دست ویرانگر تو عادت چرخیدن داشت
عادتت را به غلط چرخه ایمان خواندی
قلب صد پاره من مهره صد دانه نبود
تو ولی گشتی و این گمشده را لرزاندی
جمع کن:رشته ایمان دلم پاره شده ست
من که تسبیح نبودم.تو چرا چرخاندی؟
